Destructieve relaties zijn een uiting van trauma
Wie jij denkt te zijn, jouw karakter
wordt gevormd door jouw ervaringen. Afhankelijk van jouw omgeving werd je
ondersteund door je verzorgers ofwel juist niet. De afwezigheid van
ondersteuning maakt dat je lichaam in een overlevingsmodus schiet met de
bedoeling om jou te beschermen.
Als je als kind weinig of geen
ondersteuning kreeg of als er geen emotionele afstemming was voor jouw
behoeften dan kun je spreken over verwaarlozing of erger, misbruik. Het was al
zeker niet veilig om te praten over je emoties.
Afhankelijk van wat je meemaakte
gaat je lichaam in vecht/vlucht/freeze of please modus. Als kind heb je hier
geen keuze in, het was een noodzaak en je lichaam neemt het van je over. Als je
als kind daarna nog traumatische ervaringen had omdat je ouders je psychisch of
fysiek misbruikten of omdat je werd uitgelachen en vernedert door een leraar, dan
spreken we over een ontwikkelingstrauma.
Wanneer je constant het gevoel
hebt dat je in gevaar bent en je dus in vecht/vlucht modus bent dan spreekt men
van PTSS.
Het wordt een patroon dat je later
parten gaat spelen in je relatie en het blijft je leven beïnvloeden als je dit
patroon niet leert om te keren.
Hoe
kunnen we herkennen dat er trauma zit onder destructieve relaties?
Een voorbeeld: als je als baby
schreeuwde in de wieg dan was het de gewoonte om het kindje te laten schreeuwen
want het zou vanzelf wel ophouden waardoor jij weer rust kreeg.
Wat men toen niet wist is dat de
baby stopte met schreeuwen omdat het zenuwstelsel ging van vechten/vluchten
naar bevriezen. Deze kinderen gaan als volwassene blijvend en in extreme mate zoeken
naar aandacht en aanwezigheid. Ze kunnen niet alleen zijn en voelen zich vlug
afgewezen. Het wordt dan ervaren als een last door de partner.
Mijn visie
Iedereen wil
weg van zijn relatieproblemen. We willen weg van de pijn, de ellende, de
stress. Weg van de emoties die we voelen als we ruzie hebben, de sensaties die dat
teweegbrengt in ons lijf. We willen weg van de klachten die we ondervinden als
we voortdurend in strijd zijn: maagpijn, hoofdpijn, darmklachten,
slapeloosheid,…
En precies
dat is het probleem! Het probleem is net dat we wegwillen van dat wat er aanwezig
is in ons lichaam. Als kind werd ons niet geleerd hoe we met emoties moesten
omgaan. We hebben daar geleerd dat het beter is om emoties weg te stoppen.
Met alle
gevolgen van dien als we ouder worden.
Dat wat we
weggestopt hebben, wat we niet mochten voelen als kinderen, zit verborgen in
ons lichaam. Het zit er en
het leeft nog steeds in ons. Sterker nog: het leeft ons leven. Het is
ondergronds gegaan en verricht daar zijn werk. Het werkt nog steeds door in
onze relaties en heeft een enorme impact op onze relaties.
Om tot waardevolle, respectvolle,
authentieke relaties te komen is het nodig dat je inzicht krijgt in het
functioneren van je lichaam en je brein.
Het is nodig dat je leert voelen en
contact neemt met je innerlijk lichaam.
Het is nodig dat jij je overtuigingen
de ruimte geeft om gezien te worden.
Heb jij je dat al eens ooit afgevraagd?
Wie ben ik?
Vraag jij je weleens af hoe je
innerlijke wereld is ontstaan? Wie ben ik vanbinnen?
Wat zeggen mijn relaties
over mij?
Wat maakt dat ik mij vaak zo slecht
voel in mijn relatie?
Wat maakt dat ik niet helder kan denken als ik boos ben op mijn partner?
Wat maakt dat ik in mijn kwaadheid dingen zeg waar ik later spijt van heb?
Hoe veilig voel ik mij vanbinnen als ik
bij de ander ben?
Wat maakt dat ik telkens in
destructieve relaties terecht kom?
"With care and clarity Lydia accompanied me in many sessions. In here presence and with her skills, she allowed for a safe and gentle deepening, exploration and embrace of those expressions of me that were in need to be seen more, felt more and loved more. I highly recommend Lydia for sessions.