Mijn verhaal

Mijn leven verliep absoluut niet hoe ik het mij gedroomd had en ik snapte maar niet waarom ik het zo moeilijk had met relaties.

Toen ik op 38-jarige leeftijd opnieuw ging studeren kwam ik erachter dat ik opgevoed ben volgens de ‘zwarte pedagogie’.
Dat betekent vooral geen inspraak hebben maar luisteren zonder tegenspreken, doen wat je ouders zeggen dat goed voor je is, geen emoties tonen want dat is slecht, respectvol zijn naar je ouders en ouderen. Jezelf op de voorgrond plaatsen of je behoeften kenbaar maken, dat kon absoluut niet.
Ik moest afwachten totdat er mij iets werd aangeboden en moest dan beleefd ‘dank je wel zeggen’.

Of ik iets nu wilde of niet, dat deed er absoluut niet toe. Af en toe flink wat slagen zou mij we leren luisteren en maken dat ik mij beschaamd voelde dat zou mijn ongehoorzaamheid of koppigheid er wel uit krijgen. Als kind werd ik onbelangrijk gevonden, had geen eigen wil, geen eigen emoties en alhoewel ik zelf absoluut niet mocht liegen werd er mij gevraagd om te liegen tegen anderen. 

Achteraf kreeg ik van een psychologe te horen dat dit soort opvoeding - en  volgens de huidige normen - valt onder kindermishandeling. 
Het was voor mij zeer schokkend om dit te ontdekken.

Ik leerde niet met emoties omgaan, wist me geen raad met mezelf, mijn relaties. Alhoewel boosheid niet toegelaten werd, was dat precies wat naar boven kwam. Ik was boos! Heel erg boos! Boos over alles wat me werd aangedaan, door mijn ouders, door mijn partners, door iedereen rondom mij. 

Ik functioneerde constant op dat level van boosheid tot iemand me zei dat ik psychiatrische hulp nodig had. Dat was nog schokkender want ik was toch gerechtvaardigd boos?  
Ik begreep dat ik diepgaande hulp nodig had om te komen tot oprechte, authentieke en liefdevolle relaties want ik had intussen al een aantal zeer destructieve relaties achter de rug maar psychiatrische hulp leek mij niet de juiste weg.

Het is een tocht van jaren geweest waarbij ik heel wat opleidingen en trainingen volgde om de juiste en meest diepgaande methodes te vinden. 
Een spectaculaire tocht van vallen en opstaan, onderzoeken, struikelen en weer verder gaan. 
Nieuwsgierig zijn, willen weten en leren voelen, nog verder gaan, nog dieper doordringen tot de kern van wat ik allemaal voelde in mij. 
Ik wilde weten wie ik was diep vanbinnen.
Ik kan nu zeggen dat zelfinzicht en zelfonderzoek het meest belangrijke zijn in mijn leven.

Ik heb intussen iets ontdekt wat ik voorheen totaal niet besefte: dat mijn opvoeding zo ontzettend veel gevolgen heeft gehad voor de relaties in mijn leven en dat het hier en nu nog steeds gevolgen heeft. 
Ik heb wel geleerd om verbanden te zien, ik heb geleerd om het trauma, de onderdrukte emoties, de pijn, het verdriet en de boosheid te voelen en te doorleven. Ik heb geleerd om met de overtuigingen te werken die de oorzaak zijn van al mijn lijden waardoor ik nu meer liefdevolle relaties kan aangaan en mijn grenzen kan aangeven over wat ik niet wil.
 
Zacht worden in mezelf en mijn hart openen voor alles wat er ook maar verschijnt is de sleutel tot een ander leven. Ik wil jou ook leren dat het veilig is om jou te zijn, dat je precies goed bent zoals je bent… je eigen mooie zelf!

Alles mag er zijn, alles is welkom.   
 
Je bent van harte welkom precies zoals je bent!