Mijn leven verliep absoluut niet
hoe ik het mij gedroomd had en ik snapte maar niet waarom ik het zo moeilijk
had met relaties.
Toen ik op 38-jarige leeftijd
opnieuw ging studeren kwam ik erachter dat ik opgevoed ben volgens de ‘zwarte
pedagogie’.
Dat betekent vooral geen inspraak hebben maar luisteren zonder tegenspreken,
doen wat je ouders zeggen dat goed voor je is, geen emoties tonen want dat is
slecht, respectvol zijn naar je ouders en ouderen. Jezelf op de voorgrond
plaatsen of je behoeften kenbaar maken, dat kon absoluut niet.
Ik moest
afwachten totdat er mij iets werd aangeboden en moest dan beleefd ‘dank je wel
zeggen’.
Of ik iets nu wilde of niet, dat deed er absoluut niet toe.
Af
en toe flink wat slagen zou mij we leren luisteren en maken dat ik mij
beschaamd voelde dat zou mijn ongehoorzaamheid of koppigheid er wel uit
krijgen. Als kind werd ik onbelangrijk gevonden, had geen eigen wil, geen eigen emoties en alhoewel ik zelf
absoluut niet mocht liegen werd er mij gevraagd om te liegen tegen anderen.
Achteraf kreeg ik van een
psychologe te horen dat dit soort opvoeding - en volgens de huidige normen - valt onder
kindermishandeling.
Het was voor mij zeer schokkend om dit te ontdekken.
Ik leerde niet met emoties omgaan, wist me geen raad met mezelf,
mijn relaties.
Alhoewel boosheid niet toegelaten werd, was dat precies wat naar
boven kwam. Ik was boos! Heel erg boos! Boos over alles wat me werd aangedaan,
door mijn ouders, door mijn partners, door iedereen rondom mij.
Ik functioneerde
constant op dat level van boosheid tot iemand me zei dat ik psychiatrische hulp
nodig had. Dat was nog schokkender want ik was toch gerechtvaardigd boos?
Ik begreep dat ik diepgaande hulp nodig
had om te komen tot oprechte, authentieke en liefdevolle relaties want ik had
intussen al een aantal zeer destructieve relaties achter de rug maar psychiatrische
hulp leek mij niet de juiste weg.
Het is een tocht van jaren geweest
waarbij ik heel wat opleidingen en trainingen volgde om de juiste en meest
diepgaande methodes te vinden.
Een spectaculaire tocht van vallen en opstaan,
onderzoeken, struikelen en weer verder gaan.
Nieuwsgierig zijn, willen weten en
leren voelen, nog verder gaan, nog dieper doordringen tot de kern van wat ik
allemaal voelde in mij.
Ik wilde weten wie ik was diep vanbinnen.
Ik kan nu zeggen dat zelfinzicht en
zelfonderzoek het meest belangrijke zijn in mijn leven.
Ik heb intussen iets
ontdekt wat ik voorheen totaal niet besefte: dat mijn opvoeding zo ontzettend
veel gevolgen heeft gehad voor de relaties in mijn leven en dat het hier en nu
nog steeds gevolgen heeft.
Ik heb wel geleerd om verbanden te
zien, ik heb geleerd om het trauma, de onderdrukte emoties, de pijn, het verdriet en de
boosheid te voelen en te doorleven. Ik heb geleerd om met de overtuigingen te werken
die de oorzaak zijn van al mijn lijden waardoor ik nu meer liefdevolle relaties
kan aangaan en mijn grenzen kan aangeven over wat ik niet wil.
Zacht worden in mezelf en mijn
hart openen voor alles wat er ook maar verschijnt is de sleutel tot een ander
leven.
Ik wil jou ook leren dat het
veilig is om jou te zijn, dat je precies goed bent zoals je bent… je eigen
mooie zelf!
Alles mag er zijn, alles is
welkom.
Je bent van harte welkom precies
zoals je bent!
Wil jij leren hoe je van een destructieve relatie naar een liefdevolle relatie kunt gaan?