Dr. Gabor Maté wil ons een andere manier bieden om met emotionele problemen om te gaan en zegt het volgende over trauma:
"Trauma is de onzichtbare kracht die onze levens vorm geeft. Het geeft vorm aan hoe we leven, de manier waarop we liefhebben en de manier waarop we zin geven aan de wereld. Het is de basis van onze diepste wonden."
Dr. Maté wil ons dan ook een nieuwe visie aanbieden:
een trauma geïnformeerde samenleving waarin ouders, leraren, dokters, politici en beleidsmakers niet bezig zijn met zich zorgen te maken over hoe we gedrag dienen te veranderen, hoe we diagnoses stellen, hoe we symptomen kunnen onderdrukken en anderen beoordelen maar dat we in de plaats van dit alles gaan zoeken naar de bron waaruit al onze problematische gedragingen en ziektes voortkomen,
namelijk in de diep gewonde menselijke ziel.
Lees verder op
www.drgabormate.com
"Er is maar één soort ziekte en dan
heb ik het over iedere ziekte...
of dat nu mentale ziektes zijn of fysieke kwalen
en dat is...
Trauma in de kinderjaren."
Gabor Maté
Bij een acuut trauma gaat het over één enkel voorval. Er is geen voorafgaande oorzaak. Het is een voorval waarbij er plots en totaal onverwacht iets schokkend gebeurd waardoor iemand zich overweldigd voelt. Het voorval duurt vaak niet lang en stopt ook even plots. Acuut trauma heeft zowel bij volwassenen als bij kinderen een zelfde impact in het lichaam en het kan voelen alsof de hele wereld ineenstort of uit elkaar valt.
Voorbeelden hiervan zijn: een ongeval, natuurrampen, brand in je woning, iemand die je beledigt, medische ingrepen, het beïndigen van een relatie, verstikking, bijna verdrinking, oorlogsdaden.
Een opeenstapeling van meerdere acute trauma's bij kinderen kunnen leiden tot ontwikkelingstrauma's (zie ontwikkelingstrauma)
Het is volkomen normaal om geschokt te zijn als er zich een gevaarlijke situatie voordoet. Wanneer je systeem zich echter niet kan ontdoen van zijn emotionele lading dan gaat het zenuwstelsel vast komen te zitten en blijf je in shock. We spreken dan over PTSS (Post Traumatisch Stress Stoornis)
VOORBEWUST/
PRECOGNITIEF TRAUMA
Voor de leeftijd van 18 maanden tot 2 jaar kan een kind geen herinneringen bewust oproepen maar het kind kan wel ervaren. Het voelt de emoties van de moeder in de baarmoeder. Vanaf de conceptie wordt een foetus blootgesteld aan het cortisolgehalte van de moeder. Als de moeder stress heeft dan wordt cortisol in haar lichaam gepompt en gaat de baby dit ook ervaren. Door het hoge cortisolgehalte gaat het kind vanaf de geboorte de wereld als gevaarlijk en bedreigend ervaren. Het is hier heel duidelijk dat trauma ontstaat op een somatisch level.
Als er na de geboorte nog trauma's bij komen dan gaat voorbewust/precognitief trauma over op een ontwikkelingstrauma.
Ontwikkelingstrauma ontstaat in de vroege kinderjaren omdat gebeurtenissen rondom een kind zo overweldigend kunnen zijn dat het zenuwstelsel van een kind niet voldoende kan rijpen. Ingrijpende en bedreigende gebeurtenissen brengen een verstoring teweeg waardoor er bij het kind ernstige vertagingen ontstaan zoals lichamelijke rijping, onhandelbare gedragingen, het onvermogen om zelfstandig te denken, sociaal en emotioneel onaangepast gedrag. Bij ernstig en langdurig misbruik en afhankelijk van de leeftijd van het kind op het moment van misbruik, kan de hersenstructuur van het kind beschadigd worden.
Ontwikkelingstrauma wordt zichtbaar wanneer er sprake is van verwaarlozing, prenataal of perinataal trauma, verlies van een belangrijke persoon in de vroege kinderjaren, fysiek seksueel of emotioneel misbruik.
De manier waarop een kind zich hecht aan belangrijke verzorgers wordt bij misbruik, verwaarlozing of verlies sterk beinvloed.
Wanneer een pasgeboren kind niet gehoord, gezien en begrepen wordt gaat het emotioneel verdoofd of gedissocieerd raken. Het zakt als het ware vanbinnen in elkaar.
Tot de leeftijd van twee jaar is een kind niet in staat om zichzelf te kalmeren. Het kind heeft een verzorger nodig om tot rust te komen. Als de verzorger niet in staat is om die rol op te nemen dan groeit het kind op met iemand die een verminderd vermogen heeft om zijn emoties en gedrag te beheersen. Dit kan op zijn beurt weer leiden tot het vermijden van situaties die sterke emoties oproepen of tot impulsief gedrag. En dit kan op zijn beurt weer leiden tot sociaal isolement of tot frequente conflicten met anderen.
Een kind heeft behoefte aan een verzorger die er helemaal kan zijn voor hem, iemand waarop hij kan vertrouwen. Als dit er niet is door verwaarlozing, misbruik of vertrouwen dan gaat het kind zich aanpassen aan de situatie met alle schadelijke gevolgen die daarbij horen als hij volwassen wordt en waardoor zijn functioneren in de maatschappij ernstig wordt verstoord.
Dit verwijst naar trauma dat doorgegeven wordt van generatie op generatie. Niet alleen ervaart iemand een bepaald trauma maar hij geeft de symptomen en het gedrag van overlevingstrauma door aan zijn kinderen die het op hun beurt ook weer doorgeven over de hele familielijn.
Wetenschappers hebben onderzocht dat moeders die een trauma hadden als kind, dit doorgeven aan hun ongeboren baby. Scans geven een veranderd patroon in het brein weer.
We worden geboren en leven in een collectief kwantumveld en pikken vandaaruit vanalles op. Via het nieuws en de media wordt de wereld zoveel groter en gaan we al de oorlogen, het geweld, de mishandelingen, racisme, terrorisme, de oorlog tegen drugs, de klimaatveranderingen, Covid 19, al de gruwelijkheden op wereldvlak dagelijks voor onze neuzen zien verschijnen. Het is zo normaal geworden dat we er zelfs niet meer bij stilstaan en niet merken dat we allemaal getraumatiseerd zijn. We zien voortdurend dreiging wat maakt dat ons overlevingsmechanisme in actie schiet en ons in overlevingsmodus plaatst. Ons brein wordt door de media en het nieuws zodanig gemanipuleerd dat we ontzettend veel problemen veroorzaken voor onszelf en onze kinderen en we niet meer kunnen verbinden met elkaar.